మరువలేని రైలు ప్రయాణం
అప్పుడే నా బ్యాంకు కోచింగ్ పూర్తి చేసుకుని హైదరాబాద్ నుంచి వైజాగ్ కి వస్తున్నా. ట్రైన్ రాత్రి 9.30 సమయంలో మొదలైంది. అప్పుడే ఒక అమ్మాయి ప్రతిసారీ నా వైపు చూస్తూ కూర్చుంది. నేను మొదట్లో కొంచెం ఇబ్బంది ఫీల్ అయ్యాను. కాని ఆ అమ్మాయి నన్ను చూడు అన్నట్లుగా పైకి లేచింది. అబ్బా ఆమె శరీరంలో భాగాలు ఎక్కడ ఉండాలో, ఎంత సైజ్ లో ఉండాలో అలానే ఉన్నాయి. ఆ కళ్ళు చూస్తే ఒళ్ళు మర్చిపోతాం. నేను కూడా తనని కళ్ళలోకి చూడడం మొదలు పెట్టా. అందరూ పడుకున్నారు. మాట కలుపుదాం అంటే నాకు కొంచెం సిగ్గు. ఈ లోపు తానే మాట కలిపింది ఎక్కడి వరకు వెళ్తున్నారు అని? నేను వైజాగ్ అని సమాధానం ఇచ్చా. ఇదే టైమ్ అనుకుని నేనూ అడిగా మీరు ఎక్కడి వరకు అని తను కూడా వైజాగ్ అని సమాధానం. తను నాకన్నా 2 ఏళ్లు పెద్దది. కాళ్లు చూస్తే తెలిసింది తనకి పెళ్లి అయ్యింది అని.
