మిత్రులారా… నా పేరు మురళీ…. మురళీకృష్ణ! ఆ పేరు ప్రభావమో ఏమోగానీ చిన్నప్పటినుండీ నాకు ఆ కన్నయ్య లక్షణాలు బాగానే వంటబట్టాయి…. కాకపోతే నేను చిన్నప్పుడు ఆయనలాగ గుమ్మపాల కోసమో, వెన్నముద్దల కోసమో పొరుగిళ్ళకి వెళ్ళకుండా మురిపాల కోసం, వేడిముద్దుల కోసం వెళ్ళేవాడిని. పదేళ్ళ వయసులో నాకు మా పక్కింటి ఆంటీ ఒడిలో కూర్చుని శృంగారంలో ఓనమాలు దిద్దాను.
అంతకుముందు నుండే నేను నా మాటలతో, చేతలతో ఆమ్మాయిలను ఆకర్షించేవాడ్ని… నేను పదో తరగతి చదివేటప్పుడు… నా గురువుకు(అదే, మా పక్కింటి ఆంటీ) తెలీకుండా తన కూతురి (కన్నె)కుండకి బొక్కెట్టాను.. ఆ తర్వాత తెలిసినా ఆంటీ బయటపడలేదు. అయితే, ఆ కుండనుండి కారిన ఆ మజ్జిక రుచి చూసాక అప్పట్నుంచీ కుండలకి బొక్కలెట్టడం నాకు బాగా అలవాటైంది…
అలా ఇప్పటికి చాలా కుండల(కన్నె మరియు ముదురు) రుచులను ఆస్వాదించాను. ఎంతో నేర్పుగా ఆడవాళ్ళ సంపదలను కొల్లగొట్టేవాడిని… అలాగే వారు కూడా ఎంతో ప్రియత్వంతో నా మురళిని వూదేవారు… అలా నా శతాధిక కామకేళీలన్నింటినీ కలగలిపి రాస్తే ఒక రసగ్రంధమవుతుంది.
ఇకపోతే నేను వృత్తరీత్యా గ్రాఫిక్స్ ప్రోగ్రామింగ్ డిజైనర్ ని. ప్రస్తుతం హైద్రాబాద్ లో ఓ ఎడ్వర్టైజింగ్ ఏజెన్సీలో ఛీఫ్ ప్రోగ్రామ్ డిజైనర్ గా వర్క్ చేస్తున్నా…
ఇప్పుడు మీ కోసం నా గ్రంధంలోని ఒక పుటాని మీ ముందుంచుతున్నాను.
★★★
నా గ్రాడ్యుయేషన్ పూర్తయ్యాకా ఇండియన్ ఇనస్టిట్యూట్ ఆఫ్ డిజిటల్ ఆర్ట్ అండ్ యానిమేషన్(కలకత్తా)లో సీటు దొరకడంతో నేను కలకత్తాకి పయనమయ్యాను. రెండేళ్ళ మా కోర్సు పూర్తయ్యాక మాకు గ్రామాలలో జరిగే జాతర్లను, పండుగలను థీమ్ గా చేస్కుని ప్రాజెక్ట్ వర్క్ చెయ్యమని చెప్పారు. అప్పుడే నా బెస్ట్ ఫ్రెండ్ ‘మణిఛందన్’ తన ఊరిలో విజయదశమినాడు జరిగే ‘మేళా'(జాతర/Village fair) గురించి చెప్పి ‘దాన్ని సీక్రెట్ గా కవర్ చేద్దాం రా!’ అని చెప్పాడు. దాంతో మిగతావాళ్ళకి ఏవేవో కహానీలు చెప్పి మేమిద్దరం ఆ వూరికి చెక్కేసాం. జాతర కోసం కన్నా ఊర్లోని నాటు అందాలని ఓ చూపు చూడాలన్న ఆశతో వున్నాను నేను.
ప్రతీ సంవత్సరం దశమినాడు కాళికా దేవి విగ్రహాన్ని జమునా నది ఒడ్డుకు తీసుకొచ్చి నిమజ్జనం చేస్తారని, అది జరిగిన రోజునుండీ ఓ వారం పాటు మేళా జరుగుతుందని, దాన్ని చూడటానికి వేరే వూర్లనుండి కూడా జనాలు తరలివస్తారని, ఫారినర్స్ కూడా వస్తారని చెప్పాడు.
మేము మొదటిరోజు మేళాలోకి అడుగుపెట్టాం. అక్కడ కనీసం ఓ వంద స్టాల్స్ వుండుంటాయి. కళ్ళు జిగేళ్ మనేలా వాటన్నీటిని భలేగా ఎరేంజ్ చేసారు. అక్కడ ఓ స్టాల్ ముందు మట్టికుండల్లో ఉంచిన రసగుల్లాలు చూస్తుంటే నోటిలో లాలాజలం ఊరడం మొదలైంది. అలాగే, అప్పటికప్పుడు చేసి ఇస్తున్న వేడివేడి జిలేబీలు తీయగా కరకరలాడుతూ జిహ్వని పరీక్షిస్తున్నాయి. నేనైతే ఆగలేక వాటిని నోట్లో కుక్కుకుని నా నాలుకని కాల్చుకున్నాను కూడా…! ఇంకా గలగల గాజుల మోతలు మోగిస్తున్న మట్టిగాజుల దుకాణాలైతే ఆ వూరి కన్నెపిల్లలతో కిటకిటలాడుతున్నాయి.
ఈ రోజు కోసం వారు సంవత్సరమంతా మట్టి పిడతల్లో దాచుకున్న పైసల్ని ఇక్కడికి తీసుకొచ్చి కుమ్మరిస్తున్నారు.
ఇంకా తోలుబొమ్మలాటలు, గారడీలు, ఎద్దులపోటీలు (జల్లికట్టులాగ అన్నమాట), జెయింట్ వీళ్ళూ…. ఇలా అందరినీ అలరించడానికి చాలా అందంగా ముస్తాబయ్యింది ఆ ప్రదేశం. పక్కన పరవళ్ళు తొక్కుతున్న జమునా నదిలో ఉత్సాహంగా సాగే పడవలపోటీ ప్రధాన అకర్షణగా నిలుస్తుంది. చీకటి పడ్డాక అక్కడ మొదలయ్యే స్టేజి నాటకాలు చూడ్డానికి చుట్టు పక్కలున్న నాలుగూర్ల నుండీ జనాలు కదిలొస్తారని నా ఫ్రెండ్ నాకు చెప్పాడు.
ఆ నాటకాల్లో ముఖ్యంగా చారిత్రక ప్రధానమైనవే ఎక్కువగా ఉంటాయని కూడా తను చెప్పాడు. నాటకం మొదలయ్యేముందు ఆడపిల్లల నాట్యప్రదర్శన ఉంటుందనీ, ఇక నాటకాలు అర్ధరాత్రికి మొదలయినవి తెల్లవారేవరకూ జరుగుతూనే ఉంటాయని చెప్పాడు.
కాళికాదేవి నిమజ్జనం రోజున మా వర్క్ మొదలెట్టాం… నిమజ్జనం చాలా బాగా జరిగింది… నిమజ్జనం జరిగేటప్పుడు ఆ వూరి కుర్రాళ్ళంతా నదిలోకి దూకి, “జై దుర్గా మా…!” అంటూ అరవసాగారు.
ఆ నది పక్కనే ముంతల్లో ‘భాంగ్'(అదో మత్తు పానీయం, మన హైదరాబాదులో ముద్దుగా ‘బంగు’ అని పిలుచుకుంటాం) తాగి చిందులేసే జనాలూ కనిపించారు
ఇక ఆ ఊరి దుకాణాల దగ్గరైతే ఇసకేస్తే రాలనంత జనం ఉన్నారు.
నేను దాన్ని సొమ్ము చేసుకుందామని అటు ఇటు తిరుగుతూ అక్కడున్న అమ్మాయిల పాలపొంగులను గబుక్కున పిసికేసి వారు గమనించేలోగా అక్కడినుంచి జారుకునేవాడిని. ఐతే, కొంతమంది అమ్మాయిల్లో అయితే అసలు ఎటువంటి స్పందనా ఉండేది కాదు. బహుశా, వాళ్ళు కూడా ఆ స్పర్శ కోసం తహతహలాడుతున్నారేమో!
ఇక మొదటి నాల్రోజులూ మా ప్రాజెక్ట్ కి సంబంధించి వర్క్ లో పడి కన్నె అందాలను మా కెమేరా కళ్ళలో నిక్షిప్తం చేసుకోవడం తప్ప పెద్దగా ఏమీ చెయ్యలేకపోయాం…
Pages: 1 2 3 4 5 6