ఎదురుగా ఎవరో దూరపు చుట్టాలు. పెళ్ళిపిలుపులకి వచ్చారు. సరళ వాళ్ళను లోపలకు ఆహ్వానించి, మర్యాదలు చేసేసరికి, ఆమె భర్త వచ్చేసాడు. కొద్దిసేపటి తరువాత వాళ్ళు వెళ్లిపోయారు. ఇక భోజనాలు అయ్యాయి. ఆమె భర్త తన గదిలోకి పోయాడు. సరళ వంటగది సర్దుతూ ఉండగా, హరి లోపలకి వచ్చాడు. ఎందుకైనా మంచిదని, ఆమె కాస్త దూరం జరిగింది. వాడు గుమ్మం దగ్గరే నిలబడి, “ఈ రోజు షో ఉందా?” అని అడిగాడు. “మ్..రోజూ షో ఉంటే ఇంకేం!” అంది ఆమె నిట్టూరుస్తూ. వాడు ఆమెని ఎగదిగా చూసాడు. ఆమె బొడ్డుకిందకి చీరకట్టి కసెక్కించేస్తుంది.
“కృష్ణా .. వెళ్లి మీ నాన్నని తీసుకురా, ” రాధ వంటిట్లోనించి పిలుస్తూ చెప్పింది. “వస్తున్నానమ్మా ..ఇప్పుడే”, అంటూ కృష్ణ హాల్లో పేపరు చదువుతున్నవాడల్లా, వాళ్ళ అమ్మ దగ్గిరకి వెళ్లి అడిగాడు, “ఫోనొచ్చిందా…?”.
పదిహేను నిమిషాల తర్వాత అక్కా చెళ్ళెళ్ళిద్దరూ ఒంట్లోని వేడి దించుకొని అలసి సొలసి బెడ్ పైన వాలిపోయారు. ఇద్దరి ఒంటిపైనా ఒక్క నూలుపోగు కూడా లేదు. తన పాలిండ్ల పైన తలపెట్టి పడుకున్న చెల్లెల్లి తల పైన చెయ్యిపెట్టి చంటిబిడ్డలా అదుముకుంది జయసుధ. వెచ్చని అక్క పాలిండ్ల మధ్య హేమ గువ్వలా ఒదిగిపోయింది. రెండు స్తనాల మధ్య ఉన్న ప్రదేశంలో ముద్దులు పెడుతూ “అక్కా ఒకటి అడగనా” అంది హేమ.
అమ్మతన చెయి నా పొట్ట మీద వెసి మెల్లగ పాముతూ నా మొదటి సారి కారిన రసలతొ అడుకొంటొంది. ఇంకొచెతిని నాన్న మెడ పైన వెసి తలని తన మెడ వంపులొ నొక్కుకొంటు నా వయపు చూడటానికి లెకండచెస్తొండి…
మా నాన్న గారు పోయి సంవత్సరం అయింది. సంవత్సరీకాలు అయ్యాయి. అన్నయ్య అమ్మ దగ్గరే ఉండే వాడు. నాకు ఆ సంవత్సరం ఇంజినీరింగ్ ఫైనల్ ఇయర్. ఆ రోజుతో పరీక్షలు అయిపోయాయి. నేను కూడా అమ్మ దగ్గరకు బయలు దేరాను. నన్నుకూడా గానే అమ్మ ఆనందంతో పొంగి పోయింది. రాత్రంతా ప్రయాణం. అందుకని నేను పెందరాడే భోజనం చేసి నిద్ర పోయాను. కానినిద్ర పట్టా లేదు. రాత్రి పదకొండు అయింది. దాహం వేసింది. వాటర్ కోసం కిచెన్ లోకి వెళ్లాను. మధ్యలో అన్నయ్య రూం ఉంది. అన్నయ్య రూం లో నుండి మూలుగులు వినపడుతున్నాయి. నా నిద్ర ఎగిరిపోయింది. ఏమిటా అనుకోని కిటికీ లోనుండి అన్నయ్య రూం లోకి తొంగి చూచాను.
హాయ్ నా పేరు రాజు నా వయసు 14 సంవత్సరాలు నేను చెప్పబోయే కదా మూడు సంవత్సరాల క్రితం మా నాన్న ఆర్మీ లో చేస్తున్నాడు రెండు లేదా మూడు సంవత్సరాలకు ఒకసారి వస్తాడు మా అమ్మ పేరు సౌందర్య వయస్సు సుమారు 32 సంవత్సరాలు ఉంటాయి మా అక్క పేరు సరోజ వయసు 20 సంవత్సరాలు మా ఊరు కర్నూలు జిల్లాలోని ఓ మారుమూల గ్రామం నేను చిన్నప్పటి నుండి 10వ తరగతి వరకు హాస్టల్లోనే చదువుతూ పెరిగాను
పేరు సులోచన. ఉండేది విజయవాడ. మా వారు విజయవాడలో పెద్ద బిజినెస్ మేన్. వారి పేరు సాంబశివరావు. వయసు 45. నా వయసేమో ఆయనకంటే అయిదేళ్ళు తక్కువ. అంటే 40 సంవత్సరాలు. మాకు ఒక్కడే కొడుకు . 18 సంవత్సరాలు. హైదరాబాద్ లో ఇంజినీరింగ్ చదువుతున్నాడు. మావారికి నేనంటే చాలా ఇష్టం . నాకు మాత్రం మావారంటే ప్రాణం. మా పెళ్ళి జరిగి 20 ఏళ్ళు అయినా మావారంటే నా ప్రేమ వీసమెత్తు తగ్గలేదు.ఇప్పటికి నేను పక్కన లేకుండా ఆయన ఎక్కడికీ వెళ్ళరు అది బిజినెస్ పని అయినా సొంతపని అయినా.