పేరు సులోచన. ఉండేది విజయవాడ. మా వారు విజయవాడలో పెద్ద బిజినెస్ మేన్. వారి పేరు సాంబశివరావు. వయసు 45. నా వయసేమో ఆయనకంటే అయిదేళ్ళు తక్కువ. అంటే 40 సంవత్సరాలు. మాకు ఒక్కడే కొడుకు . 18 సంవత్సరాలు. హైదరాబాద్ లో ఇంజినీరింగ్ చదువుతున్నాడు. మావారికి నేనంటే చాలా ఇష్టం . నాకు మాత్రం మావారంటే ప్రాణం. మా పెళ్ళి జరిగి 20 ఏళ్ళు అయినా మావారంటే నా ప్రేమ వీసమెత్తు తగ్గలేదు. ఇప్పటికి నేను పక్కన లేకుండా ఆయన ఎక్కడికీ వెళ్ళరు అది బిజినెస్ పని అయినా సొంతపని అయినా. నన్ను బయటకు తీసుకువెళ్ళేటప్పుడు నా అందాలు కొద్దిగా బహిర్గతం అయ్యేటట్లు డ్రెస్ అవమంటారు. నేను కూడా ఆయన మాట తీసివెయ్యలేను. కాని నేను చీరలు తప్ప వేరే డ్రెస్ లు వేసుకోను. ఆయన కూడా అంటూ ఉంటారు నువ్వు చీరలోనే సెక్సీ గా ఉంటావు అని.
ముత్యం లానే తయారవుతారు.వాడి జుట్టు ని ప్రేమ గ నిమిరి బుగ్గ పై ముద్దు పెట్టి వాసు తో కలిసి లోపాలకి నడుస్తుంటే వాసు”ఏమిటి…వాడిని కూడా వధాలవా నువ్”అని అన్నాడు .నేను కొంచెం కోపం గ “ఊరుకొండి..చిన్న పిల్లాడు….నేను నా కొడుకు తో సమానం గ చూసుకుంటున్న.మన పెద్ద కొడుకు లాంటి వాడు వాడు.తప్పుగా అనుకోకండి”అంటూ భుజం పై కొత్త.
భారతదేశపు నలుమూలల నుంచి ప్రత్యేకంగా ఆహ్వానింపబడిన ప్రముఖులందరితో కళకళలాడుతున్న బొంబాయి మహా నగరంలోని ఆ మూడంతస్థుల సువిశాలమైన భవనప్రాంగణం అంతా రంగురంగుల దీపాల తోరణాలతో, బారులు తీరిన ఖరీదైన వాహనసలతో, విదేశీ పరిమళాల గుభాళింపులతో, పలకరింపులతో, పరామర్శలతో, నవ్వులతో, అభినందనలతో, కేరింతలతో, కన్నుల పండుగగా వుంది.
ఉదయం 9:30 కావస్తోంది.కిచెన్లో వంట చేస్తోంది పనిమనిషి లక్ష్మమ్మ…హాల్లో సోఫా మీద కూర్చొని బాక్సర్,టి-షర్ట్ వేసుకుని టి.వి చూస్తున్నాడు జయంత్.సోఫా మీద పడుకొని అన్నయ్య ఒల్లో తల పెట్టుకొని బాక్సర్ ని..కొద్దిగా పక్కకి తప్పించి అన్నయ్య మొడ్డని నొట్లో పెట్టుకుని ఆబగా చీకుతూంది శ్వేత.లక్ష్మమ్మకు కిచెన్ లోంచి జయంత్ తల వెనుక భాగం మత్రమే కనబడుతోంది.సోఫా అడ్డుగా ఉండటంతో కింద జరుగుతున్న చీకుడు ప్రోగ్రాం కనబడట్లేదు.
పెళ్ళిలో అమ్మాయిలు శాంతా ను “నీ కేప్పుడే ” అంటూ అట పట్టించడం గమనించాను. వాళ్ళ మాటలకు శాంతా చిరునవ్వుతో నా వైపు చూడ్డం నా ద్రుష్టి నుంచి తప్పుకోలేదు. మరుసటి రోజు వరకు ఉండక తప్ప లేదు , మధ్యలో ఓ ఛాన్స్ దొరికితే భారతి బొక్క నిండా నింపి వేడి చల్లార్చు కొన్నాను. ఆ రోజు పెళ్లి కూతురిని అత్తవారింటికి పంపి మేము శాంతా వాళ్ళ ఉరికి వచ్చాము, మాతో పాటు శాంతా వాళ్ళ అమ్మ కుడా వచ్చింది.
Bedroom లొ చూసిన scene చాలా రోజుల పాటు సంపూ మనసులో ఉండిపోయింది. కాలేజ్ day ఫంక్షన్ ఏర్పాట్లు బాగా జోరుగా సాగుతున్నాయి. అందరూ వారి వారి రెహెర్సెల్స్ లొ బిజీగా ఉన్నారు. సంపూ తన స్నేహితుడు పవన్ తొ ఒక డాన్స్ ఇస్తున్నాడు. పుష్ప సొలొ డాన్స్, ఇంక మిగితా విద్యార్థులు వారి వారి ఇష్టాలు బట్టి ఒక ఐటెం చేస్తున్నారు. కల్చరల్ కోఆర్డినేటర్ గా పూర్ణ టీచర్ మరియు కిరణ్ సర్ ఉన్నారు. పొద్దంతా కాలేజీ క్లాసులు, మధ్యాహ్నం రెహెర్సెల్స్ సాయంత్రం ఇంట్లో స్టడీ మెటీరియల్ ప్రిపరేషన్. ఒక సాయంత్రం ముందర గదిలో రెండు గ్రూపులు(రావు గారు టీం మరియు శివ టీం) వారి వారి మెటీరియల్ ప్రిపరేషన్ లొ కొంచెం గట్టిగానే డిస్కస్ చేస్తుంటే, పూర్ణ టీచర్ లేచి, ఇక నావల్ల కాదు, గొడవ గా గోల గా ఉంది, మన రెండు టీంలు వేరు వేరు రూమ్స్ లొ కూర్చుందాం అన్నారు. సరే అని అంతా వంత పాడారు.