ఆ రోజు రాత్రి, మా వారు ఏదో మాట్లాడుతూనే ఉన్నారు కాని నేను ముభావంగానే ఉన్నాను. నాకు ఒంట్లో నలత గా ఉందని అటు తిరిగి పడుకున్నానే గాని నాకు నిద్ర పట్టడం లేదు . మధ్యాహ్నం విషయమే గుర్తుకొస్తూ ఉంది. రేపు ఏమవుతుంది .. అన్నయ్య రేపు ఎలాగు వస్తాడు వాడి మొహం ఎలా చూడ్డం.. నన్ను చీ వాట్లు పెడతాడా !! ఏమో నన్ను చీవాట్లు పెట్టి నా నేను ఊరుకుంటానా తను వెంట పెట్టు కొచ్చినావిడను గురించి అడగ నా !! అను కుంటూ సమాదాన పరచుకున్నా.
మరుసటి రోజు పొద్దున ఆయన ఆఫీస్ కు తయార వుతూ ఉండ గా వచ్చాడు అన్నయ్య . మా వారు “రండి బావ గారు రండి” అన్నాడు ఆహ్వానిస్తూ. అన్నయ్య వచ్చి హాల్లో సోఫా లో కూచ్చున్నాడు. నాకు గుండెలు దడ దడ కొట్టు కుంటున్నా పలక రించాలి గనక గుమ్మంలోకి వచ్చి “ఎప్పుడొచ్చావు అన్నయ్యా” అన్నాను. “పొద్దున్నే వచ్చన మ్మా” అన్నాడు నావేపు నర్మగర్భం గా చూస్తూ. ఆ చూపులకు తట్టుకోలేక తల వంచు కుంటూ “వదిన పిల్లలు కులాసానే నా” అన్నాను. “ఆ అందరూ బాగున్నారమ్మ” అంటూ “ఆఫీసుకా బావ గారూ” అన్నాడు. “అవును ఇవ్వాళ ఎందుకో తొందరగా రమ్మన్నారు” అన్నారు మా వారు.
“అన్నయ్య వచ్చారు ఇవ్వాల్టికి ఉండి పోకూడదూ” అన్నాను మెల్ల గా. “లేదు విజయా నీకు తెలుసుగా ఏదైన అర్జంట్ పని ఉంటే గాని మా బాస్ త్వరగా రమ్మనరు”
అన్నాడు బయల్దేరుతూ.. “సరే బావగారు ఉంటారుగా నేను సాయంత్రం త్వరగా వచ్చేస్తాను” అంటూ మావారు తన స్కూటర్ స్టార్ట్ చేసుకుని వెళ్ళిపోయారు. “అమ్మ దగ్గరకి వెళ్ళొస్తున్నావా లేక ఇలా సరాసరి వచ్చేసావా అన్నయ్యా ” అన్నాను. “ఇం కా వెళ్ళలేదు ఇలానే వచ్చేసాను” అన్నాడు. “సరే స్నానం చెయ్యి టిఫిన్ చేద్దువు గాని” అన్నాను.
అన్నయ్య స్నానం చేసి వచ్చేలోపు వేడి గా ఉప్మా తయారు చేసి పెట్టాను. అన్నయ్య మావారి లుంగీ కట్టుకుని డైనింగ్ టేబిల్ దగ్గర కూచ్చున్నాడు. పైన చిన్న టవల్ కప్పుకున్నాడు. నేను చేసిన ఉప్మా spoon తో కొద్ది కొద్దిగ తింటూ “బాగుంద మ్మా” అంటూ నా వేపు చూసాడు. నేను “ఇంకాస్త వేసుకో అన్నయ్యా” అన్నాను. వద్దులే అంటూ నా చెయ్యి పట్టుకున్నాడు. అయినా “వేసుకో” అంటూ కాస్తా వేసాను. అన్నయ్య తింటూ తింటూ ఉన్నట్టుండి “అయినా నేను చూసాను కాబట్టి సరిపొయింది అదే బావ గారు చూసుంటే నీ బతుకు ఏమయ్యే ది” అన్నాడు.
నేను చప్పున తలెత్తి అన్నయ్య వేపు చూసి “ఏ విషయం నువ్వు చెప్పేది” అన్నాను తల దించుకుంటూ. “మరీ నాకు తెలియనట్టు అనుకోకు అదే నిన్న థియేటర్లో సంగతి నేను చెప్తూంటా..” అన్నాడు మెల్ల గా. నాకు కళ్ళల్లో నీళ్ళు ఉబి కాయి. “అదీ.. అదీ..” అన్నాను నాంచుతూ… “మరే మీ భయపడకు నువ్వలా చేసావని కాదు నేనంటున్నది ఆ సమయం లో బావ చూసుంటే నీ జీవితం ఏమయ్యేది అంటున్న అంతేనమ్మా” అన్నాడు. నాకు కొంచం ధైర్యం వచ్చింది.
“ఇంకెప్పుడు అలా పబ్లిక్ గా వెళ్ళకు” అన్నాడు నాకు నీతులు చెప్తున్నట్టు. నేను చురుక్కున అన్నయ్య వేపు చూశాను. “నాకర్ధమైంది లేమ్మ నీ
చూపు నా గురించి అడగాలనుకుని అడగలేక పోతున్నవు కదా.. నిన్న నా పక్కన ఉన్నది మా ఆఫీస్ కొలీగ్ నాతో పాటు ఆఫీస్ పని మీద వచ్చిందిలే” అన్నాడు చిన్నగా నవ్వుతూ. మరీ మౌనంగా ఉంటే బాగోదని “తన పేరే మిటి” అన్నాను “రేవతి” అన్నాడు. “బాగుంది. మరి వదిన కు తెల్సా” అన్నాను. “మీ వదినకు తెలిస్తే చీరేస్తుంది.
నువ్వూ చెప్తావేమో” అన్నాడు నవ్వుతూ. “చా నేనెందుకు చెప్తాను” అన్నాను నా వెనుక ఉన్న కధ తలుచుకుంటూ. “అవునూ నిన్న నీ వెంట ఉన్నది. మన ఇంటి పక్కన ఉండే రామారావు కదూ” అన్నాడు. “ఔను” అన్నాను చిన్నగా. “వాడు చాలా మంచి వాడు అనుకున్నా.. …… … అయినా వాడు లక్కీ ఫెలో” అన్నాడు క్షణం ఆగి. తన గొంతులో ఈర్ష్య కొద్ది గా ద్వనించింది. నేను అన్నయ్య వేపు చూస్తే తను నా వేపు చిన్నగా నవ్వుతూ చూస్తున్నాడు. అంటే నన్ను వాడు కుంటున్నందుకు రామారావు ని లక్కీ ఫెలో అంటున్నాడు. నవ్వు కున్నాను. “నువ్వు మాత్రం లక్కీ ఫెలోపి కావా” అన్నాను అనాలోచితంగా తన కొలీగ్ గురించి మన సులో ఊహించు కుంటూ.
“నేనెలా ఔతానూ” అన్నాడు దీర్ఘం తీస్తూ. “సర్లే రెస్ట్ తీసుకుంటావా లేక అమ్మదగ్గరకు వెళ్ళొస్తావా” అన్నాను టాపిక్ మార్చాలని. “అమ్మ దగ్గరకి వెళ్ళొస్తాను గాని ఇక వాన్ని రానివ్వకు” అన్నాడు. “సరె’ అన్నట్టుగా తలూ పాను. ఎందుకో గాని అన్నయ్య నన్ను ఆ పాద మస్తకం తన చూపులతో తడిమి తడిమి చూస్తున్నట్టు గా ఉంది నాకు . ఓ పక్కగా జారి ఉన్న పైటను చుట్టూతా తిప్పి నా నడుము దగ్గర చీర కట్టులోకి దోపు కుంటూ ఉంటే వాడి చూపులు నా నడుము పైన అక్కడ ఉన్న సన్నని మడతల పైన
పడ్డాయి. చీ తను నిజంగా అలా చూస్తున్నాడో ఏమో గాని నాకు ఎందు కిలా ఆలోచనలు వస్తున్నాయి అనుకున్నాను. నావేపు దీర్ఘం గా చూస్తూ పెద్ద గా నిట్టూ ర్చాడు.
“ఏమైంది రా” అన్నాను. “ఇప్పటి వరకు నీకు బావ ఒక్కడే అనుకుంటున్నా ఇప్పుడు ఆ రా మారవు గాడితో నిన్ను తలుచుకుంటూ ఉంటే….’ అని ఆ గాడు. అది వాడికి నా మీద కోపమా లేక మరొకటా నాకు అర్ధం కాలేదు. నేనే మీ మాట్లాడలేదు. “సరే వెళ్ళొస్తా” అంటూ వెళ్ళిపోయాడు. నేను పెద్ద భారం తగ్గి నట్టు ఫీల్ అయ్యాను. ఆరోజు రాత్రి మా వారి అక్కగారి దగ్గర్నుండి ఫోన్ వచ్చింది ఆవిడ గారికి అమ్మాయి పుట్టిందని ఫోన్ చేసారు ఇద్దరిని బారసాల కు రమ్మన్నారు “నాకు వెళ్ళడానికి కుదరడు ఆఫీస్ లో పని ఎక్కువగా ఉంది, ఎలాగు మీ అన్నయ్య రేపు హైద రాబాద్ వెళ్తున్నాడు కదా నువ్వు మీ అన్నయ్యతో వెళ్ళు నేను ఆది వారం వచ్చి చూసి నిన్ను తీసుకు వచ్చేస్తాను” అన్నారు మా వారు. ఇక నేను మరే మీ అనలేక ” మీ ఇష్టం” అన్నాను.
“మీ అన్నయ్యకు
ఫోన్ చేసి చెప్పు సాయంత్రానికి ఇక్కడికి వచ్చేయ మను భోంచేసి బయల్దేరుదురు గాని” అన్నారు. మర్నాడు అన్నయ్య కు ఫోన్ చేసి విషయం చెప్పి సాయంత్రాని కి ఇద్ద రి కి ట్రైన్ రిజర్వేషన్ కూడా తెస్తానన్నారు అని చెప్పాను.
రాత్రి 11 గం లకు మా ఇద్దర్నీ ట్రైన్ ఎక్కించారు మా వారు. AC II class లో రిజర్వ్ చేసారు. అన్ సీజన్ వల్ల కాబోలు
ట్రైన్ దాదాపుగా ఖాళీ గా ఉంది. మా ఇద్దరివీ లోయర్ బెర్తులే పై బెర్తుల్లో యవరూ లేరు అప్పట్లో కూపేలు ఉండే వి గాని ఇప్పుడు కూ పేలు లేవు పూర్తి గా curtains బిగించి రూం లా తయారు
చేసారు. టికెట్స్ చెక్కింగ్ అయ్యాయి.
అన్నయ్య విండో దగ్గర కూర్చున్నాడు నేను తన పక్కనే కూర్చున్నా. AC కంపార్ట్మెంట్ మూలాన ట్రైన్ వెళ్ళే శబ్దం కూడ వినిపించడం లేదు AC హై లో పెట్టారేమో చలిగా ఉండి నేను పైట నిండుగా కప్పుకుని కూర్చున్నా. అన్నయ్య లేచి పెద్ద లైట్ ఆర్పేశాడు. లెట్స్ వెలగ కున్నా కారిడార్ లోని నైట్ బల్బ్ మూలానdim గా వెలుతురు పడుతూ ఉంది. పదీ పదిహేను నిమిషాలు గడిచాయి. రైలు వేగం పుంజుకుని చీకటిని చీల్చుకుని పరుగులు పెడుతోంది. అన్నయ్య ఏదో మాట్లాడుతూ హటాత్తుగా “రామారావ్ బాగా ఉంటాడా నీతో” అన్నాడు చటుక్కున.
ఆ ప్రస్తావన వచ్చేసరికి నేను ఒక్క క్షణం నివ్వెర పోయి వాడి వేపు సూటి గా చూశాను. “చెప్పరా” అన్నాడు కవ్విస్తున్నట్టు నేను సమాధానం చెప్పకుండా తల వంచేసుకున్నాను. మళ్ళీ అదే ప్రశ్న రెట్టించాడు. నేను ఇహ తప్పదనుకుని మెల్ల గా “ఆ..” అన్నాను కళ్ళు దించుకుంటూ. “అదృష్టవంతుడు” వాడు
మెల్ల గ గొణుక్కుంటున్నట్టు గా అన్నాడు.
వాడు ఈ మాట అనడం ఇది రెండో సారి. చిన్నగా నవ్వుకున్నాను. బాగ్ లోంచి లుంగీ తీసి కట్టుకున్నాడు. సిగరెట్ తీసుకుని బాయ్ లెట్స్ వేపు కాబోలు వెళ్ళాడు కాల్చుకోడానికి. నేను పడుకోడాని కి బెర్త్ సర్దాను. లగేజీ పక్కన పెట్టి నేను తెచ్చుకున్న బ్లాంకెట్ బెర్త్ మీద పరిచాను. ప్రయాణానికి సుఖం గా ఉంటుందని వచ్చేప్పుడే కాటన్ చీర కట్టుకు వచ్చాను. ఇక పడుకుందా మను కుంటుండగా అన్నయ్య వచ్చాడు. “అప్పుడే బెడ్ తయారు చేసేసావే” అన్నాడు నా బెడ్ మీద కిటికీ దగ్గర కూర్చుంటూ.
“విండో దగ్గర కూర్చుంటున్నావు అయినా AC
కోచ్ లో విండోలోంచి ఏం కనిపిస్తుందనీ, అదీ రాత్రుళ్ళు” అన్నాను. “నాకిలా అల వాటు” అన్నాడు. నేను తట పటాయిస్తుంటే, నువ్వు పడుకో అన్నాడు. “ఏంటీ వీడు తన బెర్త్ అచ్చం గా పెట్టుకుని ఇక్కడ తిష్టవేసాడు” అనుకుంటూ నడుం వాల్చాను. వాడు అలా కిటికీ దగ్గర కూర్చున్నా ఆ బెర్త్ నాకు సరి పొయింది కొద్దిగా కాళ్ళు ముడుచు కోవడంతో. బండి చప్పుడు సన్నగా వినిపిస్తోంది. అన్నయ్య నా తల దగ్గర కూచ్చున్నవాడు తన కాళ్ళు ఎదురు బెర్త్ మీద కు చాపుకుని కిటికీ వేపు వాలాడు.
‘వీడికి ఇంత కష్టం ఎందుకు” అనుకున్నా. నాకు కళ్ళు మూతలు పడుతున్నాయి. అలా నిద్రలోకి జారుకున్నాను. బండి వేగానికి చిన్నకుదుపులు పెడుతుంది నన్ను ఎవరో లేపుతున్నట్టయి కళ్ళు తెరిచాను. నా తల వేపు కూర్చున్న అన్నయ్య కూర్చునే నిద్ర పోతున్నాడు నిద్రలో వాడి ఎడమ చెయ్యి నా భుజం మీద పడింది అందుకే నేను లేచినట్టున్నా. నిద్దట్లో అటు ఇటు దొర్లినందు వల్లనేమో నా పమిట కూడ పక్కకి జారి పోయింది. అసలే నావి నిండైన రొమ్ములు.
నేను పెద్ద గా లోనెక్ వాడక పోయినా, ముందుకి వొంగి నప్పుడు, ఇలా వెల్లకిలా పడుకున్నప్పుడూ జాకెట్ నెక్ దగ్గర ఖాళీ లోంచి అవి బయటకి తొంగి చూస్తుంటాయి. అన్నయ్య చేతులు బాగా పొడవేమో, సరిగ్గా ఆ స్వెల్లింగ్ ని తాకుతున్నాయి. “సరిగ్గా కూర్చో అన్నయ్యా” అని చెప్పడాని కి నోరు రాలేదు. ఇబ్బంది గా వెల్ల కిలా పడుకున్న నేను పక్కకి వత్తిగిలి పడుకున్నా. నా కదలిక కు అన్నయ్య లేస్తాడు అనే తలపుతో అలా చేసాను. నేను అనుకున్నట్టు గానే అన్నయ్య చెయ్యి తీసేసుకున్నాడు. “హమ్మయ్య” అనుకుని నిద్రలోకి మళ్ళీ జారుకున్నాను. ఈ సారి బాగా మత్తుగా నిద్ర పట్టేసింది ..
…సమయం అర్ధ రాత్రి 2 దాటడంతో… నిద్రలో నాకు ఏదో తెలియని అనుభూతి, శరీరం తిమ్మిరెక్కుతున్నట్టు ఉండడంతో బలవంతంగా కళ్ళు తెరిచాను అంతే, సిగ్గుతో వళ్ళు చచ్చిపోయింది. అలా ఎంత సేపట్నుండి జరుగుతోందో !!! క్రితం సారి పక్కకి తిరిగి పడుకున్న నేను మళ్ళీ వెల్ల కిలా ఎప్పుడు తిరిగే నో తెలియదు. అన్నయ్య చెయ్యి మళ్ళీ నా మీద ఎప్పుడు పడిందో అంత కన్నా తెలియదు. నా జకెట్ పై హూక్ ఒకటి ఊడి పోయి ఉంది. వాడి అర చెయ్యి నాకుడి పొంగు మీద గిన్నెలా బోర్లించి ఉంది.
అది కాదు నేను ఆశ్చర్యపడింది. వాడి చేతి మీద నా చెయ్యి కూడా ఉండడం నాకు విస్మయాన్ని కలిగించింది. ఇంకా బాగా వత్తించు కోవాలన్న తపన కలిగితే తప్ప మగ వాడి చేతి మీద ఆడదాని చెయి పడడం జరగదు. చుట్టూరా చూసాను. ఆ కాబిన్ లోకి ఎవరూ రాలేదు. ఇక కూడా రారేమో అనుకున్నా. చప్పున అన్నయ్య చేతి మీది నుండి నా చేయ్యి తీసేసుకుని ఓర గా వాడి వేపు చూసాను. వాడు కళ్ళు మూసుకుని ఉన్నాడు. నిద్ర పోతున్నాడో లేదో తెలియడం లేదు.
వాడి చెయ్యి ఎలా తీయ్యాలి అని తెలియక కొట్టు మిట్ట లాడా. నిద్రలో పడిందా లేక కావాలని…… ఇద మిద్దంగా నిర్ణయించు కోలేకున్నా. అయినా నా క్లౌడ్ పై హూక్ ఎలా ఊడింది, నేనే విప్పుకున్నానా, ఏమో… వాడి చెయ్యి నా రొమ్ము మీద వేడి గా కాలుతోంది. నాకు వొళ్ళంతా తిమ్మిరెక్కినట్టు గా ఉంది. చెయ్యి తీయ్య మనలే కున్నా. తీసెయ్యడానికి నా అంగాలు నా స్వాధీనంలో లేవు. ఈ సారి ఇవతల పక్కకి తిరిగాను. వాడి చెయ్యి వెనక్కి వెళ్ళలేదు, సరికదా, రెండో దాని మీద కు మారింది. కావాలని వేసాడే మో చూద్దామని అలాగే కళ్ళు మూసుకున్నా. రెండు మూడు